Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

1η ΜΑΙΟΥ


                                                               
Ο Μάιος υπήρξε ένας από τους μήνες που γράφτηκαν με τα πιο φωτεινά γράμματα στην ιστορία του συνδικαλισμού. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Μάης, και συγκεκριμένα η πρώτη των ημερών του, απέκτησε άλλη διάσταση στο μυαλό και τη συνείδησή μας. Σήμανε την αρχή των διεκδικήσεων και των αγώνων της πιο πολυπληθούς αλλά και συνάμα πιο πολυπαθούς κοινωνικής μερίδας ανθρώπων, αυτή της εργατικής τάξης, η οποία μέχρι τότε τελούσε υπό καθεστώς πλήρους εκμετάλλευσης.
1η Μαΐου 1886!!! Μια ημέρα που ανέτρεψε τα δεδομένα και έγινε σταθμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μια ημέρα που χρόνο με το χρόνο, αναπολούμε όλο και περισσότερο. Μια ημέρα που σηματοδότησε την απαρχή μιας γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης με πρωτοστάτες τους εργαζομένους. Μια ημέρα καταπέλτης στην κεφαλαιοκρατία και την καταπάτηση των εργασιακών και εν γένει ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια ημέρα μνήμης. Μια ημέρα αγώνα και απότισης φόρου τιμής. Η ημέρα που κάποιοι έχασαν τη ζωή τους, για να μπορούμε εμείς σήμερα να ονομάζουμε κεκτημένα, αυτά που εκείνοι θεωρούσαν τότε ουτοπικά. 
1η Μαΐου 2012!!! Τόσα χρόνια μετά τις πρώτες εργασιακές διεκδικήσεις, και τα εργατικά ιδεώδη παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Διότι η εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε μνημόσυνο ούτε αργία, είναι πανεργατική απεργία και γι’ αυτό πρέπει να αποκτήσει και πάλι την ορμή και την ένταση που της αρμόζει. Τα συνθήματα του πρώτου εκείνου Μάη στο Σικάγο καθώς και του Μάη του Παρισιού το ’68 δεν είναι ιστορία, εξακολουθούν να είναι το μέλλον και η ελπίδα, όχι μόνο των εργατικών τάξεων αλλά και όλων των κοινωνιών στο σύνολό τους.
Η 1η του Μάη φαντάζει στο μυαλό κάθε σημερινού εργαζομένου ως η μέρα της λύτρωσης, της ανατροπής, της θυσίας και της ευθύνης. Της ευθύνης προς όλους αυτούς που πάλεψαν για το δικαίωμα στην εργασία, για τους ανθρώπινους εργασιακούς χώρους, για τις αξιοπρεπείς μισθολογικές και το περιβόητο 8ωρο.
Η Πρωτομαγιά είναι μια μέρα που βάφτηκε με αίμα. Με το αίμα εκείνων των ηρώων που με το θάνατό τους, μας επέτρεψαν να μπορούμε να λέμε ότι το τρίπτυχο, 8 ώρες δουλεία – 8 ώρες ξεκούραση – 8 ώρες ύπνος είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια.
Η ημέρα της εργατικής Πρωτομαγιάς ταυτίζεται για μας με τη λαϊκή εξέγερση, τη λαϊκή βούληση και τη συνειδησιακή φόρτιση και ως τέτοια οφείλουμε να την τιμούμε. Γιατί ο εργαζόμενος, έστω και αν αυτός είναι εν δυνάμει όπως εμείς, χωρίς την ύπαρξη της συνείδησης μετατρέπετεai σε εύκολη λεία. Και ο εργατικός χώρος έχει ήδη θρηνήσει πολλά θύματα για να μπορέσει να αντέξει και περισσότερα.

                        ΠΑΣΠ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
                                                1Η ΔΥΝΑΜΗ
                                                                  ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ